(مـسـالـه 2876) تـاسـيس مدارس مختلط بصورتى كه سنن اسلامى در ارتباط با بانوان و مردان رعايت نشود اعم از ابتدايى و عالى و تدريس در آن مدارس و همكارى باآنها و فرستادن فرزندان به آن مـدارس و مـدارسـى كـه در بـرنـامه هاى تعليماتى آنهاتعليم كارهاى حرام مثل خواندن غنا و نواختن آلات موسيقى باشد جايز نيست وبايد مدارس و مراكز تعليم و تربيت و همه موسسات كار و عـمـل مـسـلمانان مثل كل جامعه آنها شخصيت اسلامى و تعهد به رعايت مقررات اسلامى داشته باشند.
 
 

عصر غيبت

عصر غيبت، عصر امتحان و آزمايش، عصر تمحيص و تلخيص است.

سعادتمندان و مؤمنانى كه در ايمان ثابت قدم مى‏باشند، و در اين مكتب انسان ساز غيبت، خود را مى‏سازند، حوادث گوناگون و فشارها و سختى‏ها آنها را تكان نمى‏دهد و ايمانشان را متزلزل نمى‏سازد؛ مانند كوه در برابر بادهاى تند و شديد پايدار وبرقرارند و از افراد سست ايمان و ضعيف‏الاراده، جدا و ممتاز مى‏گردند.

هر چه تمسك به دين و ديندارى دشوارتر شود و با انواع محروميتهاى ظاهرى توأم گردد، ايمان و تعهّد آنها قوى تر مى‏گردد و صدق و راستى احاديثى كه در آنها از وقايع دوره غيبت، از شيوع بعضى معاصى و ملاهى و غنا و موسيقى، از وضع بعضى جوانان و بانوان، از اختلاط زن و مرد و امور ديگر خبر داده‏اند، بر ايشان روشن‏تر مى‏شود.

در آن شرايط كه بر حسب بعضى روايات، تا آنجا نگهدارى دين سخت و دشوار مى‏شود كه مانند نگهداشتن آتش در كف دست مى‏شود، يا چنانكه در حديث ديگر است:

اِنّ لِصاحِبِ هذَا الْاَمْرِ غَيْبَةً اَلْمُتَمَسّكُ فيها بِدينِهِ كَالْخارِطِ لِلْقِتادِ.

{.  الامام و التبصره ، ص 126 ؛ براى صاحب اين امر [امام مهدى ، عليه‏السّلام‏] غيبتى است و كسى كه بخواهد دينش را حفظ كند ، مانند آنست كه قصد نگهدارى درخت خاردارى را در دستش دارد . } در اين عصر غيبت، مردمان ثابت الايمان، ثواب كسانى را دارند كه در پيش روى رسول اعظم اسلام، صلّى‏اللّه عليه و آله و سلّم، با شمشير جهاد مى‏نمودند و به قدرى بلند پايه هستند كه پيغمبر اكرم، صلّى‏اللّه عليه و آله و سلّم، ايشان را برادر خود خوانده و به ديدارشان بر حسب احاديث، اظهار اشتياق فرموده است.

مؤمنان به غيبت و حزب اللّه، منتظران حقيقى ظهور و حكومت جهانى و اسلامند كه در احاديث شريفه فرموده‏ اند :

اُولئِكَ هُمُ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شيعَتُنا صِدْقاً وَ الدّعاةُ اِلى‏ دينِ اللّهِ وَ جَهْراً اُولئِكَ الّذينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ ثُمّ اُولئِكَ حِزْبُ اللّهِ اَلا اِنّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ.

{. P صدوق ، محمّد ؛ كمال‏الدّين ، ص 220 ؛ به تحقيق ايشان مخلص بوده و از سر صدق و صفا شيعه مايند و دعوت‏كنندگان به دين خدا ، آشكارا و پنهانى ، همانا ايشان ايمان‏آورندگان به غيب‏اند ، سپس ايشان حزب‏اللّه‏اند . آگاه باشيد كه طرفداران حق ، رستگارانند . P} و بر حسب حديث شريف اَلْمُنْتَظِرُ لِاَمْرِنا كَالْمُتَشَحّطِ بِدَمِهِ فى‏ سَبيلِ اللّهِ، مانند كسى هستند كه‏{. P برقى ، المحاسن ، ص 50 ؛ كسى كه منتظر امر ما باشد ، مانند آنست كه در راه خدا به خون خود غلتان است . P} در راه خدا به خون خود غلتيده باشد.   منبع سایت معظم له - بخش دیدگاه ها